ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΙΝ

Κήρυγμα π.Γεωργίου

ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΙΝ

                          Όστις θέλει οπίσω μου ελθείν απαρνησάσθω εαυτόν αράτω τον Σταυρό αυτού και ακολουθείτω μοι. Όποιoς θέλει να με ακολουθήσει, άς βγεί έξω από την φθαρτότητα της ανθρωπίνης φύσεως άς σηκώσει τον Σταυρό του και άς έρθει πίσω μου.  Αυτή η στοίχιση η συμπόρευση  όλων όσων σηκώσουν τον Σταυρό τους και πορευθούν εν Χριστώ και κατά Χριστώ στην ζωή τους δημιουργεί αυτό που ονομάζουμε πλήρωμα της εκκλησιάς « υιούς και κόρες φωτός κληρονόμους της αιωνίου βασιλείας », όπως λέμε στις ευχές της κατηχήσεως κατά το μυστήριο της βαπτίσεως.

                       Και αναπόδραστα προβάλλει επιτακτικό το ερώτημα « Μα για να είμαστε αληθινοί χριστιανοί πρέπει να σηκώσουμε κάποιο σταυρό κατ’ ανάγκιν ή το συναφές ερώτημα γιατί έχει τόσο μεγάλη σημασία στον Χριστιανισμό ο Σταυρός ? ».

                       Είδατε τί ψάλλαμε σήμερα « Ο Σταυρός σου Κύριε ζωή και Ανάστασις υπάρχει τω λαώ σου ». Όταν λέμε Σταυρό δεν εννοούμε μόνο το σύμβολο ή το υλικό αντικείμενο αλλά εννοούμε κυρίως την σταυρική θυσία του Κυρίου. Και τούτο διότι πάνω εκεί βασίζεται όλο το οικοδόμημα της πίστεως. Αυτός θα λέγαμε είναι ο θεμέλιος λίθος της εκκλησίας ο νοηματικός ή τελολογικός σκοπός της κατά Χριστόν ζωής « Ιδού γάρ ήλθεν δια του Σταυρού χαρά εν όλω τω κόσμω » Όλα αυτά τα τροπάρια δεν είναι μια απλή φιλολογία δεν είναι απλά ποιήματα που τα έγραψαν οι υμνογράφοι της εκκλησίας μας είναι η ίδια η πραγματικότητα της πίστεως μας.  Είναι αυτό για το οποίο ομίλησε ο Ιωάννης ο Πρόδρομος όταν στον Ιορδάνη αντίκρυσε τον Κύριο και είπε « Ίδε ο Αμνός του Θεού ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου ». Αυτή την αμαρτία ο Κύριος την αίρει δηλαδή την σηκώνει.  και που την σηκώνει? μα φυσικά στον ίδιο του τον Σταυρό.

                        Άς μην λησμονούμε ότι ο Σταυρός ήταν το πιο επαχθές τιμωρητικό μέσο της εποχής εκείνης. Επί Σταυρού ετελείωναν τον επί γης βίο τους οι χειρότεροι των ανθρώπων. Και να που ο ίδιος ο Θεός επιλέγει αυτό το μέσο για πορευθεί στην ολοκλήρωση του έργου του. Γιατί δεν αναρωτιέστε? Όση ήταν η δύναμη της αμαρτίας που είχε καταλάβει τον άνθρωπο τότε άλλη τόση δεν έπρεπε να είναι και η βαρύτητα της θυσίας που έπρεπε να γίνει για να εξαλειφθεί η αμαρτία? Και θα μου πείτε πάλι μα καλά δεν έφτανε να πεθάνει απλά ο ίδιος ο Θεός έπρεπε να πεθάνει και με αυτό τον τρόπο? 
                      Με τον τρόπο αυτό ο Κύριος μας έδειξε το μέγεθος της ηθικής εξαχρείωσης και την πλήρη διαστροφή του εικόνα Θεού πλασθέντος ανθρώπου αλλά μας άφησε και το υπέρτατο μέτρο της ταπεινώσεως στο οποίο ο ίδιος ο Θεός έφτασε για να υψώσει τον άνθρωπο.

                      Αυτά άραγε γίνονται κατανοητά από εμάς σήμερα και άν βέβαια κατανονούνται θεωρητικά επί του πρακτέου τί γίνεται? Τα εφαρμόζουμε δηλαδή στην πράξη? Άν επιθυμούμε να ζήσουμε εν Χριστώ και κατά Χριστόν δεν υπάρχει άλλη οδός από αυτή που μας υποδεικνύει ο Απ.Παύλος όταν μας   λέει « Χριστώ συνεσταύρωμαι.       Ζω δε εγώ ουκέτι εν ζει δε εν εμοί ο Χριστός ». Και μην θεωρήσει κανείς  ότι με αυτά που λέει ο Θείος Παύλος μας ωθεί σε μια παθητική αντιμετώπιση της ζωής όπου ο καθένας μας θα σηκώσει τον σταυρό του και θα περιμένει να έρθει το τέλος του. Ίσα ίσα μας ωθεί στο ακριβώς αντίθετο σε μια δυναμική αντιμετώπιση της ζωής και της καθημερινότητας. Ζω δραστηριοποιούμαι και δημιουργώ πλέον όχι ταυτιζόμενος με το πνεύμα του κόσμου αλλά με το ξύλο του Σταυρού που είναι το ξύλο της ζωής.

                     Όχι ταυτιζόμενος με το πνεύμα του κόσμου αλλά με το ξύλο του Σταυρο! Πως σας ακούγεται αυτό? Περνάει λέτε σήμερα σαν άποψη? Η αλήθεια είναι ότι στην συντριπτική πλειοψηφία του λαού μας η άποψη αυτή ακούγεται είτε ως πρόκληση, ως ένας δηλαδή όμορφος στόχος που θέλουν να αγωνιστούν και να πετύχουν, είτε ως η ιδανική πορεία που πρέπει να έχει κάποιος στη ζωή του αλλά ακόμα δεν τον τολμούν. Υπάρχει όμως και μια ασήμαντη μειοψηφία που θέλει να επιβάλλει τις απόψεις της στην πλειοψηφία καπηλευόμενη την δημοκρατική συνείδηση του λαού μας και καταστρατηγώντας το δι’όλους ανεξαιρέτως ισχύων δικαίωμα στην ανεξιθρησκεία.
                     Αυτό το δικαίωμα όμως είναι άλλο και άλλο πράγμα να υποτάσσεται η θέληση των πολλών να βρίσκονται υπό την σκέπη του Παναγίου Σταυρού στην ενδεχόμενη άρνηση ενός ή δυο πρός τον Τίμιο Σταυρό. Όπως αναζητεί ο ένας τον σεβασμό των υπολοίπων στην θρησκευτική του επιλογή κατά τον ίδιο τρόπο και οι πολλοί αποζητούν έναν ανάλογο σεβασμό από τον ένα. Ακούω και βλέπω προτάσεις μιας συγκεκριμένης πολιτικής αποχρώσεως ομάδος πολιτών, να ομιλούν περί καταβιβάσεως του Τιμίου Σταυρού από αίθουσες σχολείων, δημοσίων κτιρίων ακόμα δε και από αυτή την ίδια την σημαία μας.

                    Φτάνουν μάλιστα στο σημείο  να επικαλούνται πρός ενίσχυσιν των θέσεων και των προθέσεων των,  την εις Ευρώπη εφαρμοζόμενη πρακτική επί του συγκεκριμένου θέματος. Ανέφεραν επί παραδείγματι την εις Βαυαρίαν,  αυτόνομη περιοχή της Γερμανίας, απόφαση του δικαστηρίου να καταβιβασθούν από τις αίθουσες των σχολείων όλοι οι εσταυρωμένοι λόγω του τρόμου που επροκαλείτο στους μαθητές. Πόσοι ήταν αυτοί που ενοχλούνταν?? Πόσοι λέτε εσείς?? Μια οικογένεια ονόματι Ζέλερ η οποία και προσέφυγε στο δικαστήριο κάνοντας την καταγγελία. Πράγματι οι Εσταυρωμένοι κατέβηκαν αλλά ξέσπασε πλέον μια λαική οργή άνευ προηγουμένου στην Βαυαρία λόγω της καταστρατήγησης της θέλησης των πολλών.  Με κίνδυνο να ξεσπάσουν ταραχές ο κυβερνήτης αποφάσισε την μη εφαρμογή του νόμου και μόνο κατόπιν της επιλογής των γονέων των μαθητών να μην υπάρχει στην τάξη Εσταυρωμένος αυτός να κατεβαίνει από του τοίχου.
                      Λοιπόν στις 60000 αίθουσες διδασκαλίας της Βαυαρίας σε πόσες λέτε ότι κατέβηκε ο Τίμιος Σταυρός? Μόνο σε 11!!!   Στις υπόλοιπες κατόπιν παρακλήσεως γονέων και μαθητών παρέμεινε ανηρτημένος. Και για να ξαναγυρίσω στους δικούς μας μίλησαν αυτοί οι ποικιλόχρωμοι  κύριοι για τον περίφημο νόμο της Βαυαρίας αλλά δεν μας είπαν τίποτα για την μετέπειτα εξέλιξη της υποθέσεως. Άγνοια αναρωτιέμαι ή εσκεμμένη σιωπή? Μάλλον το δεύτερο! Να σταματήσουν αυτοί οι κύριοι και οι κυρίες των συγκεκριμένων αποχρώσεων να δηλητηριάζουν την ελληνική κοινωνία και ειδικά την νεολαία, τα παιδιά μας και μάλιστα να επικαλούνται και την Ευρώπη η οποία όποτε τους  βολεύει είναι καλή και όποτε δεν τους  βολεύει είναι πάντα υπό κατηγορία.

                        Όπως κάθε κράτος έχει την σημαία του έτσι και οι ανά τον κόσμο χριστιανοί στηρίζουν την πίστη τους στο αιώνιο σύμβολο του Σταυρού πρός τον οποίο και αποδίδουν την πρέπουσα τιμή. Ακόμα και άν η σχέση τους με την εκκλησία ή η τέλεση των θρησκευτικών  τους  υποχρεώσεων είναι  χαλαρή ο Σταυρός κατέχει κεντρική θέση στο σπίτι και κυρίως στην καρδιά τους. « Σταυρός ο φύλαξ της οικουμένης και των δαιμόνων τραύμα » Ασφαλώς αυτό το τροπάριο οι αρνητές του Σταυρού και της πίστεως δεν το γνωρίζουν.Δεν τους κακολογώ.Έχουν την κατανόηση και την συμπάθεια μας. Εκείνο που μου κάνει εντύπωση είναι το εξής  καλά το τροπάριο αυτό δεν το ξέρουν, ελληνική ιστορία δεν ξέρουν?

                       Ξέρουν αλλά αυτή δεν τους βολεύει και θέλουν να την παραλλάξουν κατά τα μέτρα των. Στο site του ναού μας υπάρχει ένα αφιέρωμα στον Τίμιο Σταυρό αλλά και στην απελευθερωτική επανάσταση του 1821. Εκεί θα δείτε την αδιάλειπτο  σχέση ελληνικού έθνους και Τιμίου Σταυρού είτε ως προπομπός αυτός πολεμικών απελευθερω τικών επιχειρήσεων είτε ως εθνικό σύμβολο ευρισκόμενο εις το πανί της σημαίας. Ελληνικό κράτος και Τίμιος Σταυρός βαίνουν συνοδοιπόροι επί σχεδόν 200 χρόνια και με την χάρη του Θεού θα συνεχίσουν να βαίνουν πρός όφελος  της πατρίδος και του έθνους και πρός θλίψη των διαφόρων ποικιλοχρώμως διαγόντων  και εσκεμμένων παραχαρακτών της ιστορίας του έθνους.